موعود هادی

 متن ذیل جوابیه آقای دکتر روازاده به مقاله ای است با عنوان حکیمان نوظهور، ناجیانی بزرگ یا متقلبانی کوچک؟، که با نهایت بی حرمتی خطاب به ایشان و طب سنتی و اسلامی در روزنامه وطن امروز در مورخه 91/02/10 شماره 879 صفحه 4 توسط دکتر زهرا طباخی به نگارش در آمده است  .
بسمه تعالی
پزشکی ایرانی به عنوان یک مکتب پزشکی که تاریخی چند هزار ساله دارد با داشتن بیش از دهها هزار عنوان کتاب و روشهای استدلالی قوی و بنیانهای فلسفی محکم گنجینه ای درخشان از هویت ملی و مکتبی کشور و مردم ماست. احیای روش های بهداشتی و درمانی پزشکی ایرانی و بکار گرفتن آن در زندگی روزمره روحیه خود باوری ملی مردم این سرزمین را تقویت می نماید چون ملتی که با افتخار به گذشته خود می نگرد، می تواند چشم امید به قله های بلند دانش و فناوری در آینده خود داشته باشد. در روزگاری که قدرتهای استکباری جهان

به هر بهانه ای حتی به بهانه تلاش علمی جوانان این کشور دست به تهدیدها و تحریم های گسترده حتی در عرصه غذا و دارو می زنند، استفاده از روشهای طب اسلامی - ایرانی می تواند نقش بسیار راهگشایی را در جهت استقلال کشور ایفا نماید. این طب بر اساس فرهنگ و آداب بومی و استفاده از امکانات اقلیمی و گیاهی هر منطقه می تواند نقش مهمی در پیشگیری و درمان بیماریها داشته باشد و در یک نگاه وسیعتر از میزان وابستگی دارویی کشور کم کند و با ارائه راهکارهای پیشگیرانه و سلامت بخش از میزان شیوع بیماریهای مزمن که در طول زمان هزینه های هنگفتی بر سیستم بهداشتی کشور تحمیل می کند، بکاهد  .
بسیاری از توصیه های بهداشتی اسلام به شکلی کاملاً مستدل و کاربردی در تدابیر حفظ الصحه پزشکی ایرانی ظهور و بروز پیدا کرده است و بسیاری از حکمای بزرگ طب اسلامی مثل ابن سینا، حکیم عقیلی خراسانی و حکیم جرجانی در جای جای مکتوبات خویش در باب پزشکی از احادیث و حتی آیات قرآن استفاده شایسته نموده و به آن اشاره نموده اند. بی شک احیای این متون پزشکی به احیای هویت دینی و اسلامی جامعه ما کمک شایانی می نماید.
گزاره های علمی مکتب پزشکی ایران از چنان قوت منطقی و استلال پذیری محکمی برخوردار است که کم کم جای خود را در لا به لای متون رفرانس های اصلی پزشکی روز دنیا باز کرده است. در آخرین ویرایش کتاب هاریسون (کتاب مرجع اصلی بیماری های داخلی) جلد 3 صفحه 1912 در دسته بندی بیماران با مشکلات قلبی و عروقی به چهار دسته بندی اصلی رایج در پزشکی ایرانی به صراحت و به صورت ترجمه لغت به لغت اشاره شده است: بیماران گرم و تر، بیماران سرد و تر، بیماران گرم و خشک و بیماران سرد و خشک. این دسته بندی را شیخ الرئیس ابو علی سینا در مورد همین بیماران با مشکلات قلبی عروقی قرنها پیش اعمال کرده و برای هر گروه روش درمانی خاص آنها را به دقت تشریح کرده است. جالب تر اینکه روشهای درمانی که در کتاب هاریسون به آن اشاره شده است، دقیقاً از استدلالهای درمانی شیخ الرئیس در تجویز داروها و گیاهان استفاده نموده است و با همان استدلالها، اشکال امروزی دارویی مثل دیورتیکها و وازودیلاتورها و... را توصیه کرده است.
این طب با این ظرفیت های بسیار بالا در شرایط کنونی نیازمند حمایت و پشتیبانی همه جانبه دلسوزان و علاقمندان به فرهنگ و تمدن اسلامی-ایرانی است. کوته بینی ها در شرایطی که احیای این میراث گرانسنگ نیازمند همت بلند و تلاش شبانه روزی است نه تنها فضای گفتمان سازی برای این طب را آلوده کرده بلکه جفایی است به احیای فرهنگ این سرزمین. نقد منطقی و علمی هر مقوله ای همواره باعث رشد و تکامل آن شده و موجبات پیشرفت و بالندگی آن را فراهم می نماید. بی شک پزشکی ایرانی هم ازاین قاعده مستثنی نمی باشد. کما اینکه دانشمندان بزرگی چون حکیم محمد بن زکریای رازی خود از پزشکان حاذقی بود که مطالب منابع مکتوب و غیر مکتوب پزشکی زمان خود را به صورت علمی و تجربی بررسی می کرد و آنها را به محک تجربه می سپرد و در بوته نقد قرار می داد و نتایج آن را مکتوب کرده و در اختیار دیگران قرار می داد. امروزه نیز این شیوه پسندیده نیاکان و گذشتگان این سرزمین باید الگوی رفتاری ما در مقوله احیای طب باشد و هر گونه ادعا و نقدی باید در مجامع علمی و فضاهای تخصصی صورت گیرد و از برخوردهای ژورنالیستی و جو سالارانه با موضوع طب اسلامی-ایرانی که بعد از سالها مهجوریت به همت دلسوزان آن، مجدداً احیا شده و کم کم جایگاه خود را در سبک و سیاق زندگی مردم باز می کند، به شدت پرهیز شود.
دکتر حسین روازاده