موعود هادی

آیا جزئیاتی که ملای رومی در اشعارش برای جنگ امیرمومنان و عمرو بن عبدود از جمله غضب حضرت، آورده صحت و سند دارد؟

با سلام و درود خدمت همه عزیزان

مطلبی را یکی از کاربران سایت اسک دین به آدرس http://www.askdin.com/showthread.php?t=10837 آورده با تصرف جزیی نقل می کنم و ضمن تایید آن، در پایان خوانندگان این مطلب را به مقاله ای که به زودی در سایت مجله اخلاق به آدرس

http://akhlagh.morsalat.ir/article_22300.html

تحت عنوان: "غضب و رضایت پیامبر در کتب روایی و عرفانی اهل سنت"چاپ و بارگذاری خواهد شد ارجاع می دهم.

چیزی که از این داستان برداشت میشه مخصوصا از شعر ملای رومی (که متأسفانه توی کتابهای درسی ما هم اومده و همه جا از اون به عنوان تمجید از حضرت علی علیه السلام یاد میکنن) اینه که مولوی (یا شاید راویان دیگر هم) قصد اهانت به حضرت علی علیه السلام رو داشته اون هم به این شکل ماهرانه.
اما علت این حرفم اینه که شاعر میخاد بگه ای ایهاالناس حضرت علی علیه السلام هم نعوذ بالله دچار خشم میشه (که خشم مال آدمه زبونه) و باید بره یک دوری بزنه تا خشمش فروکش کنه، یعنی میخاسته به همین اندازه هم که شده شأن و مقام حضرت رو پایین بیاره در حالی که اگر این قضیه درست هم باشه مطمئنا قصد حضرت از این کار این بوده که آدم های بی بصیرتی که این صحنه رو میدیدن فکر نکنن که حضرت به خاطر خشمش کار عمرو رو تموم کرده.
این روایت رو دشمنان حضرت اینطور مطرح کرده اند که حضرت جنگ طولانی ای کرد و خسته شد و وقتی دید نمیتونه به این راحتی کار عمرو رو تموم کنه متوسل به دغل میشه و به پشت سر عمرو نگاه میکنه و میگه قرار نبود یارانت به کمکت بیان و وقتی عمرو پشت سرش رو نگاه میکنه حضرت پاشو قطع میکنه و به همین خاطر شاعر این مطلب رو به صورت رمزی توی شعرش بیان میکنه (شیر حق را دان منزه از دغل) و همچنین علت آب دهن انداختن رو هم همین دغل بازی (نعوذ بالله) حضرت میدونه.