پيام
+
نه هر که چهره برافروخت دلبري داند/ نه هر که آينه سازد سکندري داند نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست/ کلاه داري و آيين سروري داند تو بندگي چو گدايان به شرط مزد مکن/ که دوست خود روش بنده پروري داند غلام همت آن رند عافيت سوزم/ که در گدا صفتي کيمياگري داند
ناشناس.
90/8/8
موعودهادي
وفا و عهد نکو باشد ار بياموزي/ وگرنه هر که تو بيني ستمگري داند
بباختم دل ديوانه و ندانستم/ که آدمي بچهاي شيوه پري داند
هزار نکته باريکتر ز مو اين جاست/ نه هر که سر بتراشد قلندري داند
مدار نقطه بينش ز خال توست مرا/ که قدر گوهر يک دانه جوهري داند
به قد و چهره هر آن کس که شاه خوبان شد/ جهان بگيرد اگر دادگستري داند
ز شعر دلکش حافظ کسي بود آگاه/ که لطف طبع و سخن گفتن دري داند !!